پهنه بندی خطر لغزش در مناطق زلزله خیز مطالعه موردی زمین لغزه های تحریک شده در زلزله خرداد 1369 منجیل

کشور ایران با قرار داشتن برروی یکی از کمربندهای لرزه خیز جهان و با شرایط متفاوت زمین شناسی و توپوگرافی ازجمله کشورهایی است که بصورت عام با پدیده لغزش و زمین لغزشهای تحریک زلزله ای روبرو می باشد تاکنون مطالعه سیستماتیکی برروی لغزشهای تحریک زلزله ای در کشور صورت نگرفته است ، دراین گزارش ضمن توصیف شرایط و پارامترهای موثر در وقوع لغزشهای همراه بازلزله و توصیف روشهای متداول پهنه بندی خطر لغزش ، منطقه تحت تاثیر زلزله 1369 منجیل بعنوان منطقه مطالعاتی جهت ارزیابی کارایی روشهای موجود و ارائه متدولوژی مناسب جهت پهنه بندی خطر لغزش ، انتخاب گردیده است . دراین راستا تمامی لغزشهای تحریک شده در طی زمین لرزه 1369 منجیل شناسایی و مشخصات ژئومتری، شرایط زمین شناسی و ژئومرفولوژی این لغزشها در شناسنامه های مخصوصی که به همین منظور تهیه شده ثبت گردیده است . در مطالعه آماری که بر روی اطلاعات بدست آمده انجام گرفته، پراکندگی انواع مکانیسمهای لغزشی با فاصله از گسل زمین لرزه ای، کانون سطحی، گسلهای فعال، ارتفاع نسبی، جنس مصالح و غیره ارزیابی شده است . درفصل نهایی گزارش با استفاده از اطلاعات و داده های کسب شده در فصول قبلی اقدام به پهنه بندی خطر لغزش منطقه مطالعاتی با روشهایی متداول گردیده است ، برای این منظور روش های نیلسن، کاناگاوا، تحلیل شیب نامحدود، دربخش های مختلف منطقه مطالعاتی بکارگیری و مورد استفاده قرارگرفته است ، ازاین مطالعات نتایج زیرکسب گردیده است . روشهای موجود پهنه بندی محلی بوده و جهت استفاده در شرایط متفاوت با منطقه مطالعاتی آنها بایستی براساس اهداف وشرایط موجود زمین شناسی و توپوگرافی منطقه مطالعاتی تغییرات لازم در آنها صورت گیرد و یک روش معین درشرایط متفاوت قابل استفاده نمی باشد، بااستفاده از نتایج مطالعات گسترده برروی لغزشهای حاصل از زلزله منجیل روشهای نیلسن (1979) و ویلسون (1989) که انطباق مناسبی با منطقه مطالعه نداشتند مورد تجدید نظر و اصلاح قرار گرفت ، روش اصلاح شده نیلسن در مناطق بازمین شناسی ساده نتایج نسبتا خوبی را ارائه می دهد و همچنین روش تحلیل شیب بی نهایت در مناطق محدود با شرایط ژئوتکنیکی شناخته شده مناسب می باشد روش کاناگاوا (1991) در منطقه فعال و گسلی لاکه - کبته مورد استفاده قرارگرفت که نتایج آن نسبتا قانع بود.